Costa Rica , Alajuela, 21 april 2009
Na enkele dagen luieren op het strand waren we klaar voor het zwaardere werk. Ons doel was Monteverde cloudforest. Helaas is het moderne Costa Rica niet gezegend met een uitgebreid openbaar vervoer (hoewel de reisgidsen vrolijk het tegendeel beweren). Ze hebben het hier duidelijk meer voorzien op met aircogekoelde 4×4 romdrijdende helloyouguys. Na 10 uur en drie keer ellenlang wachten op aansluiting waren we in Santa Elena, welgeteld 112 km verder.
De helft van Santa Elena werkt als touroperator en de andere helft heeft een hotel en verkoopt ook tours. Iedereen komt hier voor de nevelwouden van Monteverde en Santa Elena. Dat eerste wordt zo druk bezocht dat alle beestjes sinds lang zijn gaan schuilen in de verste en ontoegankelijkste uithoeken van het woud en je er constant struikelt over met hele tourbussen tegelijk aangevoerde geprepensioneerde Amerikanen.
We zijn dan maar naar het nevelwoud van Santa Elena gegaan, voorlopig nog een stuk rustiger maar dat zal niet lang meer duren, dat is wel duidelijk. Zo’n tropisch nevelwoud is wel indrukwekkend en heeft een biodiversiteit om u tegen te zeggen. Na een paar uur rondhossen was de oogst dan ook rijk: een soort vliegende kalkoen maar dan in het zwart, een hele dikke rups en twee vogeltjes die verdacht op koolmeesjes leken maar dan met een geel borstje. Misschien moeten we volgende keer nog eens een gids nemen. We deden ook een canopytour waarbij je over lange hangbruggen door de boomtoppen wandelt, een fijne manier om het hele bos ook eens van de bovenkant te zien. Je hangt warempel Indiana Jonesgewijsd 60m boven de begane grond op een verdacht wiebelende constructie, niet zo best voor mensen zoals ik die hoogtevrees hebben.
Dan maar op naar La Fortuna waar in 1968 de Arenalvulkaan met een stevige knal weer tot leven kwam en sindsdien gestaag een stroom lava uitspuwt waardoor de berg jaarlijks vier meter groeit. Ook hier meer tourbussen dan inwoners. Maar lava zagen we wel van de flanken stromen of toch gedurende 5 seconden of zo. Gelukkig hadden we maar 90 dollar neergeteld aan de handige haai die een tourbureautje in ons hotel had. 
Ze zijn hier ook wel zo snugger om ervoor te zorgen dat er gewoon geen openbaar tussen het stadje en de vulkaan rijdt. Volgende keer nemen we misschien gewoon opnieuw geen gids en doen we alles zelf.
Trouwens over ongedierte gesproken, we bezochten ook de world of insects, een museum annex kwekerij met een rijke collectie aan vogelspinnen, schorpioenen en ander exotisch venijn. Interessant om weten is dat er wereldwijd 4000 soorten kakkerlakken zijn waarvan er 3700 in Costa Rica leven ( we hebben er tot nu toe naar schatting een stuk of 12 leren kennen, meestal in onze badkamer.)
Hoog tijd om de hele meute te ontvluchten richting Alajuela.
Overmorgen brengt Air Panama ons in 1 stevige ruk naar de stad met dezelfde naam. Nogmaals mijn diepe dankbaarheid aan de producenten van Tranquillizers want Veetje is nog steeds geen enthousiast vliegeraar.
Panama met kanaal, als dat geen mooie kiekjes zal opleveren!
bertenveerlie 