Geraamtes, je ziet ze hier overal, in de etalages van winkels, als versiering op de tafels, afgedrukt op draagtassen of tafellakens, in papier maché, hout of metaal, als uithangbord van een winkel, ja zelfs tot op het bed van onze casa …. Ze hebben alles te maken met het vieren van Allerheiligen en Allerzielen, maar hoe zit nu ook alweer?
Die oude Azteken kenden al het idee van een dodencultus en toen de Spanjaarden hier arriveerden en er een zootje van kwamen maken, werden de twee dodenherdenkingen deftig door elkaar geklutst tot wat ze hier nu de Día de los Muertos en Día de los Santos noemen. In tegenstelling tot bij ons is het vieren van de overledenen hier een vrolijk gebeuren en worden voedsel, drank en sigaretten gul aangeboden aan de familieleden, die voor 1 dag terugkeren naar de aarde. De graven worden versierd met bloemen en offerandes en families blijven de hele nacht bij kaarslicht de terugkomst van hun dierbaren vieren.
Ok, en die geraamtes dan? Wel, de huidige populariteit van al die skeletten is te vinden bij een Mexicaanse Illustrator, José Guadalupe Posada. Die maakte een zinken ets van een vrouw, Catrina genaamd, een elegant skelet getooid in een mooie outfit, een hoed van pluimen, met zelfs een diepe décolleté. Zij werd het symbool van de dag van de doden, maar is in feite bedoeld om de draak te steken met de elite om hen zo te confronteren met hun eigen sterfelijkheid.
En zo gescheidde dat je hier in deze tijd van het jaar overal, maar dan ook overal afbeeldingen van Catrina en consoorten tegenkomt. Getuige de volgende slideshow:
bertenveerlie 