Zita was vandaag jarig en dat is op zich al heel bijzonder. En 1 jaar worden aan de Stille Oceaan is sowieso iets om uitgebreid te vieren!
We wilden er iets speciaals van maken, maar kwamen nog een kroontje tekort, vandaar dat mamma zich even creatief heeft bezig gehouden met volgende attributen:
Het resultaat mocht er wezen en Z was er zeer tevreden mee zoals jullie wel kunnen zien.
We wilden er ook een Mexicaans tintje aan geven en daarvoor zijn we op zoek gegaan naar een echte piñata. Dat is een felgekleurd figuurtje in papier maché, soms in de vorm van een dier of ster. Deze wordt gevuld met snoepjes en andere lekkernijen of met confetti. De kinderen mogen er dan geblinddoekt met een stok tegen slaan zodat als hij breekt er een regen van snoepjes op hen neerdaalt. Aangezien we Zita niet betrouwen met een wapen in haar hand, hebben we haar de piñata maar gewoon in haar handen gestopt. En voor die snoepjes is ze nog wat jong. Vullen met korstjes brood, waar zij tegenwoordig dol op is, leek een beetje flauw. De zoektocht naar een echte piñata bleek overigens geen gemakkelijke opdracht in dit kleine, ingeslapen dorpje. Na zowat elk winkeltje bezocht te hebben en de hoop al te hebben opgegeven, passeerden we op de terugweg naar onze Casa als bij toeval langs een piepklein huisje met jawel … een atelier vol handgemaakte piñatas!
Een lege piñata, dat is ook maar niks, we moesten dus nog voor een kadootje zorgen. Het opblaasbootje dat piep zegt voor in het zwembad was een voltreffer.
Om de dag in stijl te eindigen, trokken we naar de zee om Z haar eerste pasjes in het water te laten zetten. Niet helemaal overtuigd, maar oefening baart kunst.
Z ligt nu te slapen en wij zitten met een verdiend pintje nog op haar gezondheid te drinken. Samen fantaseren we al over een nieuwe bestemming waar ze haar 2de verjaardag zou kunnen vieren. Een leuke traditie om in ere te houden …