Om maar te zeggen, morgen zijn er presidentsverkiezingen en daar liggen ze hier toch een beetje wakker van. Mauricio vecht voor een zitje voor het FMLN (de ex guerilla)en ARENA, die van de doodseskaders op Amerikaanse kosten in de jaren 80, doet zijn best om de middenklasse voor zich te  winnen.

Tot nu toe verloopt het allemaal nogal vreedzaam hoewel de gazet deze week vermeldde dat aanhangers van beide kanten een robbertje zouden hebben uitgeknokt in het centrum van San Salvador. Niets van gemerkt trouwens.In die hitte, ze zijn te bewonderen.

Er zijn van die landen waar een mens liever niets medisch aan de hand heeft en ik heb El Salvador daar steeds toe gerekend. Uitgerekend hier zat ik dus met een uit de hand aan het lopen ontstoken bobbel in mijn zij. Het ding nam dramatische proporties aan, alle huis en tuinmidelen waren vergeefs, en we hebben ons dan maar vorige maandag spoorslags richting hospitaal begeven voor wat naar ik vermoedde een blitzbezoek zou worden: opensnijden, leeghalen en dichtmaken. Dat zagen ze hier wel even anders, voor ik het wist lag ik onder de narcose en aan de baxters vol antibiotica. Nu, ze hebben me een VIP behandeling gegeven, zeker toen de verzekering bevestigde dar ze onbeperkt tussenkwamen. 24 uur later bedroeg de faktuur 3400 dollar en was ik een jaap van 10 cm vol draadjes rijker. Maar verder enkel lof voor dat hospitaal, het is trouwens uitgekozen door het Witte Huis om in noodgevallen de president van de VS te mogen behandelen. Veerle heeft zich inmiddels ook als een ware Florence Nightinggale gekweten van alle goede zorgen. Eeuwige dankbaarheid en ik sta diep in het krijt. Nu, dat ik elke dag verlies bij de scrabble moet haar toch ook plezieren.

We zijn dan een dagje gaan uitblazen aan zee in het schone San Blas. Heel uitgestorven maar wel een mooie woeste zee.Intussen zitten we in La Palma, dat is een klein pittoresk stadje in de bergen, niet ver van de grens met Honduras. El salvador vonden we tot nu toe een meer dan aangename verrassing. Woeste landschappen vol vulkanen, prachtige ingeslapen stadjes, en vooral heel vriendelijke mensen. De onverantwoorde liefde voor bonen kijken we voor een keer door de vingers. En nu op zoek naar een koffietje (lokaal gekweekt). Met een koekje.Vele groetjes en tot in Honduras