Nicaragua , Granada, 13 april 2009

Gezien het openbaar vervoer hier tijdens semana santa op zondagsdienst of niet werkt zijn we een dagje of vijf blijven hangen in Granada.

Er zijn voorwaar slechtere plaatsen, koloniaal, kleurrijk en ze hebben zowaar een wijnbar met terras aan het parque central waar ze je voor een lokaal dagloon graag een

Chileense chardonnay uitgieten met zicht op het oude hoofdkwartier van filibuster William Walker.

We zijn eens gaan wandelen tot het oude kerkhof van Granada, het lokale Pere Lachaise zeg maar met de tombes van 6 ex presidenten. Schets onze verbazing toen we daar een enorme menigte aantroffen voor de ingang die stond toe te kijken hoe een volledig regiment Romeinen in battle dress daar de Heer stonden te kruisigen. De Romeinen, speren in spaanplaat en zwaarden in papier maché incluis, kweten zich met de nodige ernst en pathos van hun taak en op de hele zaak was duidelijk stevig gerepeteerd. Alles ging life op de radio dus we waren maar wat blij dat we dat zomaar konden meemaken. Er werd met overgave geacteerd en vooral goede moordenaar 1 en Maria Magdalena speelden met brio. Mooi was ook om te zien hoe dat hele regiment Romeinen na afloop braaf op de kippenbus naar huis stapte.

Gisteren zijn we dan naar Masaya gereden. Eerst naar het gelijknamige stadje op hangmattenjacht en een snelle doortocht van de lokale artesaniamarkt. Maar eigenlijk waren we gekomen voor de vulkaan, één van de tien meest actieve ter wereld en één van de weinigen waar je tot aan de krater kan komen. Een gigantisch gapend gat in de bergtop waar een constante rookwolk uit opstijgt die stinkt naar de sulfer en de zwavel. Bemoedigend zijn de bordjes om bij eruptie even te schuilen onder je wagen. Naar verluidt gebruikte Somoza de krater om er af en toe wat opposanten in te dumpen en ik vermoed dat daar ook af en toe wel eens een onwillige schoonmoeder verdwijnt.Veerle had het allemaal al eens gezien maar ik vond het wel heel indrukwekkend.
Morgen vertekken we heel vroeg naar de grens met Costa Rica.