En alhier tot slot

Costa Rica, San José, 30 april 2009
Costa Rica

Tempus fugit, zo is dat en zeker als een mens geen verplichtingen heeft en gewoon zijn zin kan doen onder de tropenzon. Maar er valt nu eenmaal niets aan te lievemoederen. Onze drie maanden in zalige ledigheid zitten erop. Morgen kiesen wij het ruime sop terug richting Opwijk. Misschien een passend moment tot reflectie en aldus hebben wij na rijp beraad besloten een aantal schone fictieve prijzen uit te delen.

*Aanganaamste gezelschap: een gedeelde eerste plaats voor Miet en Vera die ons met brio geentertained hebben van Mexico tot Guatemala en die zich onversaagd lieten rondvoeren in corbillards en pickups.
*sympathiekste huisdier: Marcel de gekko die trouw al onze muskieten opvrat in onze hotelkamer in Granada.
* meest gehaaide oplichter: de taxichauffeur die ons de eerste avond in San Salvador naar het hotel voerde en grof misbruik maakte van zijn monopolie om ons schaamteloos een exuberant bedrag afhandig te maken.
*Meest roekeloze buschauffeur: de halve gare die als een gek reed op de lijn Granada Rivas in Nicaragua en bovendien nog een band lek reed. Een sardienenblik was een luchtig penthouse vergeleken met de weerzinwekkende overbevolkte roestbak waarin wij geklemd zaten tussen de openzwaaiende achterdeur en 120 autochtonen.
*Beste acteur: de Here Jezus hemzelve tijdens een live kruisiging aan het kerkhof van Granada tijdens Semana Santa.
*Beste mannelijke bijrol: Pontius Pilatus tijdens dat zelfde stuk (hoewel hij even naar zijn tekst moest zoeken).
*Beste luchtvaartmaatschappij maar Veerle zal mij hierin stellig tegenspreken: Air Panama, een huis van vertrouwen, hoewel de piloot even moest mikken om de landingsbaan te vinden maar uiteindelijk zijn kist toch veilig aan de grond kon zetten.
*Prijs voor meest uitgebreide collectie exotische insecten gaat zonder twijfel naar Vida Tropical B&B in Alajuela, Costa Rica, voor de vele nog niet gecatalogiseerde soorten die we onder en in ons bed mochten ontdekken.
*Meest bekwame arts: Dokter Luiz Roberto Castro van de (1 man-tellende) huisartsenpraktijk te Copan Ruinas die vakkundig en voor de tweede keer mijn opengereten wonde opnieuw dichtnaaide, met enigszins gefronste wenkbrouwen en zeer rudimentair gereedschap.
*Gladste verkoper: het minderjarige straatverkopertje in cashewnoten uit Granada die er met zijn droevige oogjes en beminnelijke glimlach als enige in slaagde Veerles hart te vermurwen en zijn grootste pakje noten aan haar mocht verpatsen.

Tot slot willen we nog een speciaal
woord van dank richten aan de RVA voor de milde sponsoring alsook Mundial Assistance zonder wiens gulle schenking aan Hospital Diagnostioco Escalon in El Salvador we vermoedelijk al na een maand terug in Belgie hadden gestaan.

THE END

PS We waren graag nog eens naar Colombia en Venezuela gegaan, hierbij ons rekeningnummer:063 1407083 36

Dit bericht werd geplaatst in Centraal-Amerika 2009. Bookmark de permalink .

Plaats een reactie