De vlucht leek eindeloos te duren maar we zijn er uiteindelijk geraakt. Mexico stad is nog steeds veel te groot om leefbaar te zijn maar het heeft zijn charmante hoekjes. Het is hier dia de los muertos met veel geraamtes in kostuum en een grote papier maché wedstrijd op de Zocalo. Mexico, zijn tequila, zijn narcobendes, zijn papier maché.
We zitten in een gezellig pensionnetje dat Casa Gonzalez heet, een oase van rust met een labyrint van gezellige binnenkoertjes met smeedijzeren tafeltjes waar het goed is om ’s avonds een Corona acherover te slaan en waar ze enchiladas serveren die zo calorierijk zijn dat een viandel uit frituur de Ring in Opwijk lijkt op een voorschrift van een diëtist.
We doen het rustig aan, de jetlag hangt wat in onze kleren en Z denkt dat de dag om 2 uur ’s nachts begint.
Het fenomeen indignado heeft ook hier toegeslagen. De Paseo de la Reforma staat vol tentjes met mensen die de kleptocratie van de bankiers ferm beu zijn.
Vandaag zijn we naar San Angel geweest, vroeger een onooglijk dorpje maar nu compleet opgeslokt door het monster dat Mexico stad heet. Een wirwar van kasseistraatjes met prachtige koloniale huizen waar de rijken van de stad zich verschansen achter met bougainville begroeide muren. Heel mooi en onverwacht. Diego Rivera had er zijn studio en ging er rollebollen met Frida Kahlo. Op de terugweg treffen we een honderduit babbelende taxichauffeur die ooit 11 maanden in Europa rondtrok. We zoeken nog wel eens op waarom ze die deporteerden. Morgen poetsen we de plaat naar Tula De Allende.
bertenveerlie 
De día de los muertos meemaken is echt wel een leuke belevenis, denk ik. Wij zijn 10 jaar geleden ook het blauwe woonhuis van Frida gaan bezoeken, mooi!
Nog veel fun in Mexico!
Marc
LikeLike
Huis van Frida is inderdaad prachtig. Met haar schilderijen had ze succes, met de mannen iets minder 😉
Groeten!
Veerle
LikeLike
Het huis van Frida heb ik nooit gezien maar wel een fotoboek over haar en haar werk in Istanbul MODERN gisteren…. haar gering succes bij de mannen is misschien aan haar “snor” gelegen…. telkens als ik een foto of een portret van haar zie gaat mijn aandacht direct naar die “schaduw” van haargroei boven haar bovenlip!
Hopelijk garaakt Z snel aangepast aan de mexicaanse dag/nachtregeling!!!
LikeLike
Sommige mensen houden nu eenmaal van snorren. Ik zie ze echter liever bij mannen dan bij vrouwen 😉
Vele groeten en een fijne (droge?) reis gewenst in Thailand en Cambodja. (Ik zou zorgen voor een extra dosis repelent en een regenlaarzen, just in case).
LikeLike
ik vroeg hier daarstraks of er ‘dengue’ was waar we zitten, de hoteluitbaatster keek me aan alsof er net een denguedode in het hotelletje gevallen was en ze ontweek mijn vraag. Als toemaatje gaf ze dan nog een gratis muggenmelkflesje mee…gevolg: iedereen zit hier op zijn strands gekleed en ik zit hier met een lange broek en lange mouwen.
Zeg, met een beetje geluk is Zita tegen begin december aan het nieuwe ritme aangepast…
LikeLike
Smeren is de boodschap. Naar verluidt is een gin-tonic af en toe een uitstekend preventief wapen!
Zita zal in december helemaal op Mexicaanse tijd staan, net op tijd om in februari terug de oceaan over te steken.
LikeLike