Het stond al heel lang op mijn verlanglijstje dus daar moesten we naartoe. Niet omwille van het gezellige stadje (integendeel) maar wel voor iets wat er reeds meer dan 1000 jaar staat, de ruines van Tula. Ooit de hoofdstad van het Tolteken-imperium. Nu vooral bekend omwille van de unieke beelden die de horizon aldaar domineren. Vroeger waren ze onzichtbaar, want ze dienden om het dak van de tempel te stutten, maar nu zijn ze van kilometers ver te bewonderen. Veel volk lijkt de site niet aan te trekken, wij waren alleszins de enige buitenlanders die de trappen van de tempel trotseerden.
Z wilde er perse eentje aanraken. Dat vonden we erg spiritueel van haar. Zomaar in één klap verleden en toekomst samen herenigd. Later lazen we dat het om een banale replica ging. Het origineel staat immers te pronken in het Nationaal Antropologisch Museum in Mexico City (daar kwamen we nota bene net van!)
Op de terugweg wilden we nog even snel het balveld van de site gaan bewonderen (zou trouwens de grootste van heel Centraal-Amerika zijn), toen we onderschept werden door 3 lokale tieners, die op school de opdracht hadden gekregen een buitenlander te vangen en deze te interviewen in het Engels over wat ze dachten van Mexico. Hierop antwoordden we uiteraard met veel lof en bloemetjes over hoe mooi en gevarieerd en sympathiek en prachtig en …. we het hier wel vinden.
Had ik trouwens al vermeld dat ook deze keer Bert gemakkelijker naar boven geraakte dan naar beneden?
Deze had ik nog tegoed na de post van Bert over reisgidsen …
bertenveerlie 
Het is om het even hoe je naar beneden komt als je er maar geraakt.
Ik dacht dat je nooit meer naar boven zou klimmen (of was dat Miet?)
Het ziet er daar wel prachtig uit.
Vera
LikeLike
Het ziet er daarboven wel prachtig uit. Zeker de moeite waard om je broek te verslijken.
LikeLike
Zeker als je een schoonmoeder hebt die handig is met naald en draad haha.
LikeLike
Tja, Bert zal wel een paar extra jeansbroeken nodig hebben zo :D. Gelukkig heeft hij zijn wagen vol geladen met … vrouwen. Take care buddies, en geniet er ginder van.
LikeLike
Ik had nochtans gezworen om nooit meer op zo’n tempel te kruipen, maar je ziet, de overtuigingskracht van mijn vrouw ….
LikeLike
Tja Bert, ’t ziet er een beetje stuntelig uit, haha, maar vanuit onze luie zetel is het makkelijk om commentaar te geven hé!!! Indrukwekkend in ieder geval…ik bedoel de ruïnes hé…
LikeLike
De afdaling van Bert was nochtans ook indrukwekkend hoor! 🙂 Hij heeft gezworen van nooit meer zo hoog te klimmen, tot de volgende piramide natuurlijk …
LikeLike
Beste Veerle, Bert en Zitatje,
We missen je hier hoor, Maury heeft ook al enkele keren gevraagd wanneer je terug komt?
Hopelijk gaat alles goed daar zo ver weg? Hoe gaat het met Zita haar eten, valt het wat mee?
Langs deze weg willen we Zita een dikke proficiat wensen met haar verjaardag.
Dikke kussen van ons allemaal. Geniet verder nog met volle teugen en tot binnenkort.
heel veel groetjes vanwege het
’t Klimmertjesteam,
LikeLike
Hallo Ilse, wat een leuke verrassing van jullie iets te horen op Zita haar verjaardag. Bedankt voor de wensen, Zita heeft zonet een zwemband voor haar verjaardag gekregen en is voor de eerste keer te water gelaten. Eerst wat sceptisch en dan met de glimlach. Verder gaat alles prima met haar. Ze slaapt hele nachten door zoals thuis en ze eet flink haar patatjes en fruitpap. Ze is dan ook een gemakkelijk kindje hè 😉
Ze vindt Mexico heel leuk, maar we denken dat ze jullie allemaal toch wel een beetje mist (dat heeft ze deze morgen nog verteld, zoiets in de zin van tadadadattata).
Groetjes aan iedereen, een dikke kus van Zita voor Maury en tot binnenkort !
LikeLike