1 van de 5 straatjes in Mexcaltitan
Om aan ons verblijf in aan de kust een cultureel tintje te geven zijn we gisteren naar Mexcaltitan gereden en gevaren. Dat is een piepklein dorpje op een eilandje in een meer op anderhalf uur rijden van San Blas waar de enige economische activiteit bestaat uit het vangen en drogen van garnalen. Het dorpje is bewoond sinds de vijfde eeuw voor onze jaartelling maar dat is niet de reden dat het zo befaamd is. Mexcaltitan zou het mythische Aztlan zijn, het punt waar de Ateken in de twaalfde eeuw vertrokken voor een trektocht van verscheidene generaties naar de vallei van Mexico om er Tenochtitlan te stichten op de plek waar nu Mexico city ligt. Zo staat het in stripvorm beschreven in de Boturini Codex, één van de weinige geschreven Azteekse bronnen die zijn bewaard gebleven. Maar ook andere locaties tot in Ohio en Californië beweren het legendarische Aztlan te zijn.
Stratenplan voor wie de weg kwijt is
Wat er ook van zij, merkwaardig is dat het stratenplan van het dorpje overeenstemt met dat van Tenochtitlan en er overblijfselen zijn gevonden met afbeeldingen van de bekende adelaar op de cactus met slang in de bek. Op de plek waar ze zo’n beest zagen dienden de zwervende Azteken volgens de overlevering een nieuwe stad te stichten. De achtergebleven Azteken legden zich intussen ijverig toe op de vangst van garnalen en de verkoop van ijskoude frisdrank aan de schaarse bezoekers.
Heel veel garnalen
Oud Spaans fort
Net buiten het centrum van San Blas ligt de Cerro de la Contaduría, een stevige heuvel met een oud Spaans fort en kerkje. Een lokale politieagente ?! informeerde ons dat op foto’s van het complex regelmatig schimmen van dode monniken verschijnen. Maar hoe V ook in de weer is met diafragma en ISO, de geesten laten het afweten.
Het enige spookje dat we vonden was Z
Onze laatste avond brachten we door aan het strand om te voor 1 keer de zon te zien ondergaan in de Stille Oceaan.
Groetjes uit San Blas
Morgen rijden we terug naar Guadalajara om de auto af te zetten. Bij een vorig bezoek vonden we Guadalajara nogal stoffig en druk maar misschien laat de stad nu een betere induk.
bertenveerlie 
Zee, Zon, Zita en Zorgeloos…. de foto’s zijn echt wel schitterend. Zo een verjaardag lijkt me fantastisch, het licht van de ondergaande zon in San Blas ziet er magisch uit.
LikeLike
De grote zorgen zijn op dit moment voor Bert, die kreunt onder de jeuk van de 100-den muggenbeten. Vreemd, ik ben redelijk gespaard gebleven. Tja, ze zullen aan Bert een lekker hapje hebben.
Magische zon of niet, wij zijn hier weg! Het binnenland in, waar het koel en muskietenvrij is.
LikeLike
Het is echt wel meegenieten van jullie reis. Wat een leuke foto’s!
LikeLike
Dankjewel !
We zijn heel gelukkig met ons 3’tje samen op reis, het is echt genieten!
Groetjes X
LikeLike
We kunnen de garnalen bijna ruiken…… genieten is de boodschap, maar deze gouden raad volgen jullie al de hele tijd he! En we voelen ons solidair als we de palmbomen zien…. Morgen verder naar Cambodia voor ons… Angkor roept!!!!
Hartelijke groeten van vera en JP
LikeLike
Veel plezier in Cambodja! Het mythische Angkor was voor ons beiden een absoluut hoogtepunt!
Wij verlaten vandaag de zee en de muggen, terug naar het binnenland.
Groeten !
LikeLike
Dat kleine dorpje lijkt me wel iets moois, aan zee, palmbomen, warm en lekkere garnalen…en tja, de muggen, je kan niet alles hebben hé in ’t leven, en altijd…geen voordelen zonder nadelen, haha, maar wens Bert veel sterkte want de muggen moeten ook mij altijd hebben dus ik kan zijn ‘lijden’ begrijpen!!!! Veel groetjes en inderdaad zoals Sabien schrijft, heel tof om dit allemaal te lezen en te bekijken en te volgen!!! Zita ziet er altijd prachtig uit, als ze zo verder opgroeit zal ze niet teveel alleen naar ’t Zuiden mogen gaan of jullie zullen haar rap kwijt zijn, haha…
LikeLike
We moeten nu al oppassen voor alle Mexicaanse oma’s die Zita allemaal eens in de wangen willen knijpen. Ze noemen haar hier trouwens allemaal linda … ? 😉
Heel veel groeten !
LikeLike
hallo reizigers,
eindelijk zullen jullie denken.
de wil om te reageren was er wel maar de techniek liep mank.
tja Bert,nu ik er niet bij ben zijt gij het malse muggenhapje,
misschien een malaria hoesje?
heeft Zita ook al de reismicrobe te pakken?
je zal een week op nog wat nieuws moeten wachten want ik ga een weekje naar zee.
dikke kussen miet
LikeLike
Hallo Miet,
Het is echt heel erg en tegelijkertijd heel grappig hoe hard en veel Bert gebeten is. Na 200 zijn we de tel kwijtgeraakt. Volgende keer moet je toch maar terug meekomen op reis, als kanonnenvoer, haha. En als aangenaam reisgezelschap uiteraard!
Veel plezier aan zee en tot mails!
Groeten van ons alle 3
LikeLike