Het is intussen al een weekje geleden, maar ik wilde jullie toch graag nog iets vertellen over het schone Uruapan en de dagen die we daar doorbrachten tussen het groen en de Purépucha-Indianen.

Op zich is Uruapan geen grote toeristische trekpleister.  Dit gezegd moeten we toegeven dat we tijdens deze reis eigenlijk bijzonder weinig toeristen tegenkwamen (geen seizoen? drugsmaffia? wie zal het zeggen …). Maar toch heeft het kleine stadje enkele mooie hoekjes. Zoals bijvoorbeeld het Parque Nacional “Barranca del Cupatitzio”.

Hier gingen we dus naartoe

Een fraai park met paadjes, stroompjes, watervallen en veel tropisch groen, je waant je als het ware midden in de jungle van Costa Rica.

Veel groen en watervallen

Parque Nacional "Barrance del Cupatitzio"

Het is hier dat de Cupatitzio-rivier ontspringt, ook wel de “zingende rivier” genoemd. Veel gezang hoorden we niet, wel het bruisende geweld van een 10-tal stromende watervallen, die het park telt.

Z niet zeker of ze watervallen wel zo leuk vindt

Voor wie er ooit toevallig mocht passeren, een bezoek aan het park is absoluut de moeite waard. Maar wees slimmer dan ons en laat die buggy thuis.  Cobblestones en aarden wegjes zijn verraderlijk en onhandig als het om kinderkoetsen gaat.

Buggy en Parque Nacional gaan niet goed samen ...

Na zo’n anderhalf uurtje in het park te hebben rondgeslenterd, kwamen we toevallig langs een forellenkwekerij. Dat treft want we vroegen ons net af wat er die avond op het menu zou staan. Vermits de guesthouse waar we logeerden een zeer uitgebreide keuken ter beschikking van haar gasten stelde, wilden we de kans niet laten voorbij gaan om zelf nog eens te kokkerellen.

Veel forellen

Een visje, hmhm, dat zagen we wel zitten. Blijkbaar verkochten ze de zelfgekweekte forel ter plaatse.  En het wordt nog beter, na je bestelling te hebben doorgegeven, gaat de verkoper gewoon even met zijn netje het bassin in om de forellen voor jouw neus uit het water te vissen.

Visje net gevangen

Voor de rest van dat verhaal zeggen beelden zoveel meer dan woorden.

Ziehier de sukkelaars die op het menu van vanavond staan

Ter plekke voor ons gefileerd

Trucha de Salmon à la Bert, hmhmhm

Verder valt er over Uruapan niet veel meer te vertellen. Enkel dat het een aangenaam, authentiek Mexicaans – Indiaans stadje is met weinig koloniale charme, maar wel het leven zoals het is voor de gewone Mexicaan.  Er staat wel nog één uitzonderlijk prachtig 16-de eeuws ziekenhuis, dat tegenwoordig als museum dient vol lokale volkskunst.

Zou het oudste ziekenhuis zijn van Latijns-Amerika

Oh ja, en Uruapan staat bekend voor zijn enorme export van avocado’s, zelfs tot in Japan. Ieder jaar wordt er een groot avocado-festival gehouden, “Feria de Acuacate”.  Dit jaar zouden ze gaan voor een plaatsje in het World Guinnes Book of Records met de grootste guacamole ter wereld.  Helaas hebben we dat niet mogen meemaken want de dag voor het feest begon, waren wij alweer op pad naar dat andere mooie stadje, Patzcuaro, maar daarover later meer.