De reis is afgelopen, de rugzakken geleegd, de was gestreken, de paspoorten opgeborgen. Tijdens het klasseren van de laatste foto’s, stootte ik op enkele plaatjes die het de afgelopen posts niet hadden gehaald, maar die misschien toch een plaatsje op onze blog verdienen. Niet omdat ze zo mooi of artistiek zijn, maar omdat ze een ander Mexico tonen, of misschien zoals sommigen het willen noemen, het ware Mexico.
Immers zoals het een echte toerist betaamt, bezochten we de beroemde tempels, liepen we urenlang rond in de grote musea, proefden we de lokale specialiteiten, wandelden we op idyllische stranden, enz … . En natuurlijk is dat Mexico, maar bijna zou je vergeten dat er achter al die schoonheid ook een ander Mexico schuil gaat.
Het Mexico van Carlos bijvoorbeeld, die vermoedelijk niet zoals wij iedere ochtend en avond aan de prikklok staat, maar die dagen klopt van 15u op een drukke snelweg in het midden van Mexico City en er zakjes pindanootjes verkoopt aan 10 peso voor 3 stuks.
Wie heeft er zin in pindanootjes?
Of het Mexico van Maria, van de Purépucha Indianenstam, die vermoedelijk niet zoals wij iedere keer op het einde van de maand een vast loon gestort krijgt, maar iedere dag naar de markt in Tlaquepaque trekt om er manden te vlechten en te hopen dat die de interesse wekken van enkele toevallige voorbijgangers, zodat ze het schoolgeld van haar kinderen kan betalen.
1 mand = 1 dag werk
Of het Mexico van Teresa, die vermoedelijk niet zoals wij zal kunnen rekenen op een leefbaar pensioen, maar die iedere ochtend nog voor dag en dauw naar de markt trekt om haar koopwaar aan te bieden. Bloemen en wat groenten die ze zelf heeft geteelt op dat kleine lapje grond bij haar huisje.
Bloemen en groenten te koop voor een peulschil
Bij terugkeer in België klonken woorden zoals “besparingen”, “economische crisis” en “Elio di Rupo” meteen wat minder dramatisch .
bertenveerlie 
Veerle en Bert, aangezien ik gisteren hoorde dat ik nr.1 sta in de top 10 van antwoord geven, wil ik dus zeker in schoonheid eindigen en mijn nr.1 plaatske behouden, hahaha…
Of wij nog zullen kunnen rekenen op een leefbaar pensioen, daar ben ik nog niet zeker van, ik misschien net nog wel maar of er voor jullie generatie nog voldoende zal zijn???? Maar je hebt overschot van gelijk…als je de wereld rondreist dan besef je pas hoe goed we het hebben in België, wat niet wil zeggen dat we de mankementen niet mogen aanklagen om te proberen het goed te houden! Ik zaag en klaag ook veel hoor over alle mistoestanden maar ik besef wel dat heel wat mensen er slechter aan toe zijn en veel slechter! Er zijn in België ook veel schrijnende toestanden maar ons zeer goed sociaal vangnet zorgt er toch voor dat er weinigen moeten manden vlechten of nootjes verkopen…als je met je neus op de feiten gedrukt wordt in die landen…tja, dan denk je even verder hé en ik heb ook vaak geklaagd over het lang uitblijven van een regering en akkoorden maar ik prijs me gelukkig dat ik in een democratie leef en niet onder het juk van één of andere gekke tiran!!!
LikeLike
Beste Roos, die nummer 1 heb je alvast verdient. We moeten nog eens nadenken welke prijs er aan vast hangt 😉
Toch nog even afwachten hoe het met ELio wordt. En als dat pensioen wat minder zal zijn, tja, dan emigreren we gewoon naar Zuid-Amerika.
Groeten !
LikeLike
Bedankt voor deze laatste en inderdaad nuttige en interessante aanvulling, om het plaatje completer te maken! Een mens kan niet alle landen ter wereld bezoeken en het is boeiend om volgen wat andere mensen doen, hoe ze het doen, waar ze op letten…. boeiend om eens door de ogen van een ander te kunnen kijken.
Ik betrapte mij erop, bij het lezen van jullie nieuwsbrief, dat ik nu al 10 dagen terug ben van 2 weken Thailand en Cambodia, dat mijn valies weliswaar al wel geleegd is in de wasmand, maar… de was nog niet gedaan! Blijkbaar heb ik meer dan voldoende kleren (teveel?) en liggen mijn prioriteiten elders.
En een leefbaar pensioen waar Roos het over heeft…. ja, dat is heel rekbaar he, zeker als je ziet hoe niet sommige, maar heeeeel veeeeel mensen op deze aardkloot moeten overleven. Alle verworvenheden worden als onaantastbaar beschouwd….. Mijn vader heeft de Belgische kust voor het eerst gezien toen hij 56 jaar oud was…. terwijl het voor jongeren tegenwoordig vanzelfsprekend is dat ze per jaar minstens 1 skivakantie, 1 citytrip + 1 “echte” vakantie kunnen beleven…. dat is een basis voor velen. Hoeveel procent van de wereldbevolking heeft naast een maandsalaris ook nog eens het voordeel van een 13de, 14de maand, eindejaarspremie, voldoende geld voor een 2de wagen (3de wagen?) in het gezin, kans om eigenaar te zijn van een 2de woonst, een vakantiehuis… Rechtvaardigheid en solidariteit hebben de plaats moeten ruimen voor hebzucht (vooral van de zijde van degenen die reeds meer dan voldoende hebben).
MAAR ik wil hier geen zedenpreek houden, alleen maar even herinneren aan het feit, zoals Roos het reeds vertelde, hoe goed we het eigenlijk wel hebben in Belgie…. mankementen mogen niet alleen, maar moeten aangeklaagd worden, maar dan liefst de echte mankementen zoals bv die bezetters van Wallstreet doen!
Euh…… naar waar gaat de volgende reis????
LikeLike
Groot gelijk, en het helpt zeker te relativeren als je ziet hoe hard sommige mensen moeten knokken om de eindjes aan elkaar te knopen.
Wat de was betreft dienen we eerlijk op te biechten dat oma Heusden in een genereuze bui onze reiswas heeft gedaan. Niet dat het zo dringend was, onze volgende reis is in februari (naar Colombia).
Veel groeten uit Opwijk (en brrr wat is het hier koud in België, ik veronderstel dat Turkije een iets milder klimaat heeft in de winter)
LikeLike
Jullie blogs waren heel leuk om te lezen!
K ga ze missen :o)
Misschien moet je er eens aan denken om een soort blog te maken over onze bureau? Denk dat je ook wel genoeg hebt om over te schrijven!
groetjes!
x
LikeLike
Het is nog niet gedaan hè Charlotte, hopelijk mogen we nog veel reizen en dus veel schrijven.
Aan het werk ga ik me niet wagen, hoewel we daar inderdaad genoeg inspiratie krijgen 😉
LikeLike