Valle De Cocora
We hadden een fikse wandeling voorzien in de Valle de Cocora bij Salento. Z had echter voortijdig lucht gekregen van onze plannen en zocht een vluchtweg. Haar argumentatie dat ze haar bal kwijt was leek gesolliciteerd en na summier onderzoek ongeloofwaardig.
you can run but you can't hide
De vallei ligt een eind van Salento en daarom charterden we één van de vele willy willy’s op het dorpspleintje.
en route
De vallei van Cocora staat vol “palmas de cera”, de nationale boom van Colombia. Dat is een stevig uit de kluiten gewassen, tot 60m hoog, neefje van de kneusjes die wij in Europa kennen.
V met Cocora op de achtergrond
Tegen de achtergrond van stevige bergen en een hoop door het decor dwalende koeien levert dat vrij merkwaardige beelden op. J en P nemen de lange route door de vallei, wij met Z in de draagzak besluiten de korte versie te proberen. Na een half uurtje raken we niet meer verder wegens te steil en te gevaarlijk met Z en keren we terug, maar goed want we hadden blijkbaar de verkeerde route genomen.
Bruggetje met licht Indiana Jonesgehalte
Sowieso hebben we geen plan mee, ik reken op het postduifinstinct van V, een beproefde methode.
We vragen de weg aan een tiener die zich prompt kandidaat stelt om te gidsen, er blijkt geen ontsnappen aan dus laten we ons maar op sleeptouw nemen. De jongeman heet Sebastian, interesseert zich geen snars voor de reuzepalmen of de vreemde omgeving, hij heeft immers nooit iets anders gekend. Wel heeft hij een grote passie voor koeien en stieren. Om de haverklap stopt hij om ons te wijzen op een paar stipjes in het landschap. Dat blijken dan zwart-witte koeien en bonkige stieren te zijn die wel vastgekleefd lijken tegen de steile hellingen. De combinatie van milkakoeien met een tropisch landschap heeft toch iets onwezenlijks. De stieren zijn bedoeld voor de corrida tenzij ze voortijdig hun hachje verliezen door van een berg te kukelen. Stierengevechten zijn hier nog heel populair.
Neen, wij fotograferen geen Hollandse koeien
Na een paar uurtjes klimmen hebben we het wel gehad want Z moet dringend wat eten en ons gidsje stelt voor de kortste weg terug te nemen, zoals u weet is dat een rechte lijn, in dit geval weg van de paadjes en dwars door het landschap.
Doorheen het decor naar de bewoonde wereld
Fitometer, Colombiaanse versie
Laatste obstakel, restaurant in zicht
Echt heel mooi, we kunnen het iedereen aanraden.
Nog niet moe
Tenminste Z nog niet moe ....
bertenveerlie 
Die enorme ranke palmbomen zijn wel indrukwekkend! Op welke hoogte wandelden jullie en bij welke temperaturen? Spijtig van mijn gewicht want zo’n draagzak zie ik wel zitten (om erin te zitten bedoel ik) en dan zo van het landschap genieten…. de ideale manier om een wandeling fit te beeindigen… slimme Z.
LikeLike
We zaten daar tussen de 2 en 3 km hoogte, en qua temperaturen is het daar een soort van eeuwige lente (20 – 25 graden). Draagzak gaat maar tot 74 cm en 12 kilo, dus mogelijk pas je daar niet meer in …
LikeLike
Oh ja, ik wilde nog wat kwijt over dat bruggetje met Indiana Jonesgehalte…. Bij uitvergroting van de foto zijn er duidelijk uitgestrooide bloemblaadjes te zien…. dat is toch wel vriendelijk van de lokale bewoners om jullie pad zo te versieren! Of was dat speciaal gedaan voor juffrouw Z???
LikeLike
Nu je het zegt, ja … op het moment van oversteek had B niet zoveel oog voor die bloemetjes denk ik. De hele zwik wiebelde vervaarlijk. En toen moest ie nog eens terug ook haha.
LikeLike
inderdaad wel heel bizar die hoge palmbomen… het heeft haast iets surrealistisch alsof ze door Dali in het landschap geplaatst zijn (zoals zijn olifanten met ultra lange poten.
een toffe wandeling lijkt me dat …. 🙂
En wat schaft de pot na zo’n inspanning ? een typisch locale specialiteit ?
Jan.
LikeLike
Om eerlijk te zijn … de lokale Colombiaanse keuken heeft ons nog niet echt overtuigd. We missen wat pittigheid en creativiteit. Bovendien ligt Z al tussen 18 en 19u in dromenland. Heel dikwijls wordt B er dan op uit gestuurd om iets uit te halen. Veel pizza’s dus.
LikeLike
Het zijn daar wel bomen van in de sprookjesboeken, daar kan je hier nog niet van dromen!
Gezonde lucht en Z al goed aan ’t wandelen, pas maar op binnenkort een nieuwe sportatlete wie weet. Het ziet er daar wel geweldig fijn uit!
Grtn, uw buurman!
LikeLike
Z is heel stoer hoor, zolang ze je handje vast heeft. Ze kan alleen stappen, maar is toch zoooo voorzichtig. Een atlete in het afbreken is ze wel al 😉
Heel veel groeten, ook aan Annie!
LikeLike