Onze route is  intussen wat bijgepast. Zaragoza hebben we geschrapt onder andere omdat we er tegen opzagen met Z en L door 36 graden hitte te dabberen maar vooral omdat het ons in de streek rond  Ainsa zo goed beviel dat we er wat langer wilden blijven hangen.

We zijn een dagje gaan wandelen in het Unesco Parque Nacional Ordesa y Monte Perdido bij Torla. Z en L hebben dus heel wat kilometers in de jonge beentjes. Waarom ze die berg Monte Perdido noemen  mag Joost weten want met een hoogte van meer dan 3000m kan je hem moeilijk uit het zicht verliezen.

Ainsa zelf is een fraai middeleeuws stadje op een heuveltop waar ze 1000 jaar geleden  de Moren buitenknikkerden. Het  heeft een heel sympathiek ecocentrum  waar ze arenden, buizerds, uilen en andere roofvogels opvangen die het ongeluk hadden midden in de Pyreneeën tegen een electriciteitsdraad of windmolen te  vliegen of een schot hagel in hun vleugels kregen van al te schietgrage lokale jagers.  Ze runnen er ook een uniek programma voor de bescherming van de quebrantahuesos (baardgieren) waaarvan er in de streek maar een dikke honderd meer overblijven. L integreert zich vlot en heeft naast de ijsjes ook een grote liefde ontwikkeld voor calamares a la romana.

Deze slideshow vereist JavaScript.