Aftellen dus. Dat de keukenvoorraad chipotles en habanero’s een historisch dieptepunt had bereikt leek een goede uitvlucht om deze zomer de grote plas over te steken naar de thuisbasis van de bad hombres en de voorraad terug aan te vullen. Liefst vooraleer die muur er staat (met zonnepanelen volgens een niet zo verlichte geest wiens naam we shall not mention) en we misschien niet mee binnen mogen.  Begin augustus is het eindelijk zover, nog even geduld dus, maar de vakantie lijkt nu toch echt in zicht.  We hadden het geluk Mexico en omstreken al een paar keer te mogen bezoeken maar we keren er altijd graag naar terug.  Er gaat nu eenmaal iets onweerstaanbaars uit van de  vreemde mengelmoes van pre-Colombiaanse en Spaanse gebruiken, het zangerige Spaans, de verlaten Mayasteden en de koloniale schoonheid van Merida, Campeche en vele andere Guanajuato’s. Dat ze de chocolade ontdekten pleit ook zeker in hun voordeel.  Zelfs Z is er ooit al geweest maar herinnert zich daar absoluut niets meer van. Zoals elke ouder weet, het loont echt om je kinderen een stukje van de wereld te tonen.

De route ligt intussen ook vast. We vertrekken in Cancun (het Ibiza van Mexico),  zakken vervolgens rustig af af naar Belize (het Jamaica van Centraal-Amerika)  om dan via Guatemala in de Chiapas te belanden, vanwaar we met een binnenlandse vlucht met Viva Aerobus, (de Ryan Air van Mexico) terugkeren naar Cancun.

Een reisgids hadden we nog, dat scheelt!