Volgens Desmond Morris is het IQ van de modale vierjarige kleuter te vergelijken met het verstand van een doorsnee bonobo en ook qua kuren is er grote gelijkenis zoals we ondervonden toen tijdens Merida op zondag (verkeersvrij centrum en overal fietsen te huur) het manneke absoluut weigerde achterop bij mama te gaan en  hij het bovendien vertikte op één van de huurfietsjes te rijden. Maar manu militari werkt ook.  In de hitte mag dat sporten natuurlijk allemaal niet te lang duren. Dan maar een ritje rond de stad  met de turibus, Leon’s old time favourite , langs vergane glorie, de  calle Montejo vol negentiende-eeuwse paleisjes met hier en daar een Moors torentjes, dure grandeur uit vervlogen tijden en van alles dat met colonial begint. Kinderen zijn altijd onvoorspelbaar. Wat het saaiste luik zou worden, een bezoek aan het Gran Museo del Mundo Maya bleek uiteindelijk nog het leukst. Overigens een qua archtitectuur heel origineel en hypermodern museum in de vorm van een heilige ceibaboom. Vooral de collectie dino’s en het filmpje over hoe ze hier in de Yucatan destijds een meteoriet op hun kop kregen vielen warempel in de smaak. Ook het historisch nochtans twijfelachtige detail dat de de verliezers bij het Mayavoetbal prompt een kopje kleiner werden gemaakt mocht op veel bijval rekenen. Verder heeft onze camera tot grote ergernis van V kuren dus de foto’s zijn niet altijd even scherp. Jammer, maar voorlopig is daar niets aan te doen.