Onze vlucht naar Zurich had behoorlijk wat vertraging, het was dus een half mirakel dat we onze aansluiting naar Sao Paulo tijdig hebben gehaald, weliswaar mits een Olympisch spurtje richting gate. Met onze baggage bleken we helaas niet zoveel geluk te hebben, de valiezen bleven eenzaam achter in Zurich. Om diverse praktische redenen (geurhinder stond op 1) leek het Veerle een goed idee om toch minstens wat ondergoed en een t-shirt aan te schaffen in het locale shopping center, gelukkig op kosten van Swiss Air, of dat hebben ze ons toch beloofd. Enigszins vreemd was dat ze ons in het hotel om veiligheidsredenen ten stelligste afraadden ons te voet op straat te begeven, zelfs overdag en dat hoewel we hier toch in een vrij deftige buurt zitten, wel met een grote favela (Paraisopolis, what’s in a name) in de buurt. Of ze overdreven weten we nog steeds niet maar het is wel eigenaardig dat hier letterlijk niemand op straat loopt. Iedereen verplaatst zich per auto en verder zijn de straten leeg tot aan de horizon. Wat we zagen van Sao Paulo had iets apocalyptisch en bevreemdend. Geen kronkelende straatjes vol terasjes en leuke winkeltjes, alleen eindeloze rijen torenflats omgeven door hoge metalen hekken en bedelaars aan elk kruispunt. Maar het Catavento museum en de zoo waren dan weer wel leuk.

Deze slideshow vereist JavaScript.