We zijn allen apen, als ik het enthousiasme aanschouw waarmee mijn nageslacht en eega de boomkruinen inklauteren kan daar geen greintje twijfel meer over bestaan. Zelf ben ik niet zo happig, geef mij maar vaste grond onder de voeten. Hoogtevrees en geen klein beetje, normaal kruip ik zelfs niet op een trapladder en al zeker niet om klusjes uit te voeren. Pure horror is het om 10 meter boven de grond over een paar wiebelende plankjes tussen twee bomen amechtig te proberen om niet naar beneden te donderen. Intussen lopen de echte apen vrolijk heen en weer over de beveiligingslijnen, pure opschepperij is dat. Ik ben hier duidelijk het kneusje van de bende. Na het boomklimmen volgt het ziplijnen, dat is al een stuk leuker. Aan een staalkabel over de jungle glijden, daar kan geen pretparkattractie tegenop.
bertenveerlie 
Ik denk dat Bert dit bericht geschreven heeft en dan zou ik zeggen…je bent niet het kneusje van de bende hé…je kan niet alles kunnen…EN prachtige boeken schrijven EN over de jungle zweven…een mens moet zijn beperkingen kennen!!!!
LikeLike
Dag Roos, bedankt voor de mooie woorden. De boomtoppen hou ik voorlopig voor gezien. Een keertje voor de eer was genoeg 🙂
LikeLike