Rijmen en dichten zonder ons gat op te lichten

 Panama , Bocas del Toro, 27 april 2009

Ondertussen zijn we in Panama geland,

al vond V het vliegen niet zo echt plezant.

Het vliegtuig had 2 propellors en er was plaats voor 34 man,

dat is verdorie minder dan een volle bus van Neckermann.

Maar uiteindelijk bleek het allemaal de moeite waard,

want nu hebben we weer een landje extra op onze wereldkaart.

Panama City heeft het allemaal,

een oude stad, een shoppingcenter en een heel groot kanaal.

Van het eerste bleef er niet veel meer over,

want heel lang geleden passeerde er een gevaarlijke zeerover.

In het shoppingcenter was V heel erg dapper,

ze liet er haar haren knippen door de 1ste de beste kapper.

Het kanaal was groot en imposant,

en handig als je snel moet naar de andere kant.

Ook wij wilden van de Pacific naar de Caraïbische Zee,

helaas mochten wij niet met één van die grote boten mee.

Dus namen we een bus, die reed een nachtje stevig door,

de rit was nogal bumpy, gelukkig zaten we vanvoor.

Van al dat reizen werden we toch wel heel erg moe,

daarom, vonden we, waren we aan een welverdiende splurge toe.

Zo op een tropisch eiland met rondom alleen maar zee,

de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen, dat valt best wel goed mee.

Zo luieren en niets doen maakt ons ten zeerste blij,

zeker nu we weten: het einde is nabij.

En voor al diegenen die zo graag willen weten,

waar wij nu precies op ons gat liggen te zweten,

Tik eens “Bocas del Toro” in op www. hoehel.be

zo reizen jullie ook met ons een beetje mee!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Volgende

Vorige

Plaats een reactie