Mexico, Campeche, 10 februari 2009
Ze zijn smal, gevaarlijk en de schrik van iedere Mexicaanse weggebruiker. Deze verkeersdrempels worden ook wel “vibradores” genoemd (een misleidende naam) en liggen zowat overal verspreid op de wegen in de dorpen. Of je nu met de auto, moto of fiets bent, door elkaar gerammeld ben je! Wie het aandurft om ze sneller dan stapvoets te passeren, heeft gegarandeerd een hernia en een hersenschudding opgelopen en permanente schade aan zijn vehikel. Menig garagist en handelaar in auto-onderdelen heeft hiermee zijn fortuin al verdiend. Geloof me, je laat je maar 1 keer verrassen. Wij hebben er op onze wilde ritten door het Mexicaanse landschap al vele getrotseerd en zijn nu wel aan een toe aan een bezoekje aan de kraker.
Gisteren bezochten we Dzibulchaltun. Doet denken aan een Russisch nagerecht, maar is gewoon 1 van de langst bewoonde Maya-sites van Yucatan.
Daarna richting Celestun, een ervaring als een roze droom, maar dan echt en in de vorm van 1000-den sierlijke flamingo’s.
Heerlijk allemaal! Verder zijn we nog te weten gekomen dat: – Uxmal in schoonheid niet moet onderdoen voor Chichen Itza – 
de Maya goed zijn in kitcherige volksdansjes – de politie van Merida te veel tijd heeft en niet houdt van auto’s zonder nummerplaat (maar gelukkig hebben we er ons kunnen uitkletsen) Ondertussen zijn we beland in Campeche, een mooie stad bekend om zijn binnenstad (world heritage) en zijn buitenstad (menig topes).
V en B
bertenveerlie 