4 januari 2010
Eergisteren hebben we de drukte van Mexico City achter ons gelaten en zijn we richting Morelia vertrokken om daar een beetje te bekomen van smog en feestdrukte.
De rust is hier echter ver zoek. Hoewel 40 keer minder inwoners dan de hoofdstad, maakt dat nog steeds een eindtotaal van 500.000 Morelianen. Samen met een hele bende Mexicaanse toeristen die besloten hebben het eerste weekend van het jaar hier feestend door te brengen, maakt dat een gezellige maar drukke, chaotische bestemming.
Onze aankomst hier was ook al niet veelbelovend, in de gietende regen gingen Bert en ik op zoek naar dat perfecte koloniale hotelletje met patio om uiteindelijk te belanden in een charmeloze Best Western. Dat komt ervan geen reservatie vast te leggen op 1 van de meest drukke weekends van het jaar. Maar Morelia, oh Morelia, is zo schone. Niet voor niets kreeg het in 1991 de stempel van Unesco Werelderfgoed. 
Hier vind je nog een heel authentieke koloniale sfeer en voorlopig hebben de touroperators het nog niet ontdekt.
Zelfs in de regen staan we in volle bewondering voor al die prachtige barokke facades, 16de eeuwse paleizen, de kathedraal en de kleine gezellige steegjes met kinderkopjes.
Gelukkig breekt de zon af en toe door, zodat we al die cultuur wat kunnen afwisselen met een terrasje hier en daar. Het is hier trouwens ‘altijd’ happy hour (ja en daar kunnen wij ook niets aan doen).
bertenveerlie 